Folwark Bojań

Folwark Bojań był miejscem zamieszkania Jegomościa Aleksandra Korybut Daszkiewicz oraz Jejmość Józefy z  domu Dębkowskiej (z  zaścianku Bartosze koło Klecka) wraz z  dziećmi.
Folwark był położony w  województwie nowogrodzkim (opisanym poniżej), powiecie nieświeskim, w gminie wiejskiej Siniawka. Przez Folwark przepływała rzeka Nacz, która obfitowała w  smaczne ryby: szczupaki i liny. Na terenie Folwarku znajdował się dom mieszkalny (drewniany, z  paradnym wejściem), wozownia, stajnia, świniarnia, kurnik, stodoła na zboże, obora i spichlerz. Był też sad, ogród warzywny oraz dziki ogród, studnia.
Protoplaści w  gospodarstwie zatrudniali na stale 2 parobków, 2 służące, 2 pastuchów oraz młynarza z  rodziną (z pięciorgiem dzieci). Na roboty sezonowe w polu oraz do prac gospodarskich byli wynajmowani robotnicy, którzy opłacani byli w  systemie dniówkowym.
Inwentarz żywy składał się z 30 krów, 10 koni, świni, owiec, ptactwa domowego, oraz pasieki pszczół.
Wozownia mieściła drapczak, bryczkę, sanie parokonne, faeton na sześć koni,

Województwo nowogrodzkie II Rzeczpospolitej

Podział administracyjny województwa nowogródzkiego II Rzeczypospolitej

4 lutego 1921 sejm uchwalił ustawę o unormowaniu stanu prawno-politycznego na ziemiach przyłączonych do Rzeczypospolitej przez Traktat Ryski. Ustawa ta powoływała do życia nowe jednostki administracyjne na Ziemiach Wschodnich — województwa: nowogródzkie,poleskie i wołyńskie. Utworzone w ten sposób województwo nowogródzkie składało się z 11 powiatów. Jednak już w lipcu 1922 cztery północne powiaty: brasławski, duniłowicki (późniejszy postawski), dziśnieński i wileński, zostały przyłączone do nowo tworzonego województwa wileńskiego. Później granice województwa ulegały już niewielkim zmianom, najważniejszą z nich było wydzielenie w 1929 z powiatu lidzkiego nowego powiatu szczuczyńskiego. 

 

Według ostatniego przed II wojną podziału administracyjnego z l kwietnia 1932, województwo nowogródzkie dzieliło się na osiem powiatów:nowogródzki, lidzki, szczuczyński, słonimski, baranowicki, nieświeski,stołpecki, wołożyński i zajmowało obszar 22 966,2 km2 (co stanowiło ok. 6% ogólnej powierzchni II Rzeczpospolitej). Posiadało 87 gmin wiejskich. Na długości 170 km graniczyło od wschodu z ZSRR, od zachodu z województwem białostockim, od północy z wileńskim, a od południa z poleskim.